Hoe idyllisch het ook mag lijken; een pijpje voor de open haard met een goed glas wijn in de hand, de pijp met je favoriete tabak gevuld en kringetjes is de lucht blazend. Het roken van een pijp is een kunst die niet door iedereen zomaar gebezigd kan worden. Wil je goed voor de dag komen zal er wel wat geoefend moeten worden. Peter Burmann schreef zo rond 1700 al: “Het is niet genoeg een pijp te vullen en in de mond te steken en er vuur in te maken, want zelfs een boerenkinkel lukt dat wel. Het is alleen correct wanneer men zijn pijp gracieus vasthoudt met de linkerhand, de rechter voorziet van een stopper, de toeschouwers imponeert met een majesteitelijke air, in de juiste houding plaatsneemt, en tenslotte, genoeg tijd neemt voor iedere pijp en dit hemels voedsel niet met haastige onverschilligheid bejegent.”

Het roken van een pijp is een meesterwerkje die per persoon verschillend tot uiting zal komen; de manier waarop iemand zijn pijp tussen zijn lippen klemt of zijn pijp uitklopt zegt veel over diens persoonlijkhied, levensstijl, gevoeligheden en zelfs gedachten.